Pera'dan Beyoğlu'na

Bölgeye 17. yüzyılda Hıristiyan cemaatin yanı sıra, yabancı elçiler ve misyonerlerin de yerleşmesiyle özellikle o zamanlar "Grand Rue de Pera" olarak anılan İstiklal Caddesi merkezli bir yerleşim birimi ortaya çıkar. Özellikle 18. yüzyıla doğru daha çok Avrupa kenti görünümüne kavuşan Beyoğlu, Osmanlının sanayileşme hamlesi ile Avrupa ülkeleriyle kurduğu ticari ilişkiler sonucunda 19. yüzyılda gelişim gösterir. Galatasaray ile Taksim meydanı arası gelişir ve Beyoğlu, artık kapitülasyonların koruması altındaki yabancıların, tüccarların, bankerlerin, armatörlerin ve kozmopolit bir çevreye yerleşmek isteyen zenginlerin Paris modasını taklit ederek yaşadıkları bir yer olur. Ayrıca 1913'de ilk elektrikli tramvayın Beyoğlu'nu Şişli'ye bağlaması Beyoğlu'nun kolay ulaşılabilir ve gözde yer haline getirir.

Cumhuriyet Dönemi'nde 1950'lere kadar yabancılardan ve onlar için çalışan azınlıklardan boşalan yerlere, yeni yetişen Türk iş adamları ve Beyoğlu yakasını kentin en çağdaş semti bilen aydın Türkler ilgi gösterirken 1950'lerden sonra göç, hızlı kentleşme ve kapitalizmin başka bölgeleri geliştirme arzusu Beyoğlu'na olan ilgiyi azaltır.

Şimdilerde Beyoğlu, Cihangir ve Gümüşsuyu gibi mahalleler ayrı tutulduğunda yoğun bir Kürt ve mülteci nüfusunu barındırsa da İstiklal Caddesi'nin eğlence mekanı olması nedeniyle, Beyoğlu sokaklarında pek çok kişiyi ağırlar.