Mimar Sinan Üniversitesi Endüstri Ürünleri Tasarımı bölümü mezunuyum. Bir müddet kendi firma deneyimim oldu. Daha sonra dDF ve Zebra Design Factory'de çalıştım. Zebra'nın kurucusu Ali Gürevin sınıf arkadaşımdır. Ondan sonra da İglo maceram başladı. Hem proje bazında hem fikir bazında İglo'nun, özellikle Zafer'in bana çok şey kattığını düşünüyorum.
İglo'yu kısaca şöyle tarif edebilirim; Doctor Who bugün ve gelecek arasında bir zaman yolcusudur ve bir 'tardis'i vardır. Tardis, dışarıdan baktığınızda 20. yy başından kalma, küçücük kırmızı bir telefon kulübesidir. Ama aslında doktorun zaman makinesidir. Kapısını açıp içeri girdiğinizde kendiniz dev bir zaman makinesinin içinde bulursunuz. Ve tardisin "içi dışından büyük" diye bir tarifi vardır. Ben de İglo'yu böyle görüyorum. İnsan sayısı, varoluş niceliği çok önemli değil, ürettiği bu varoluşun ötesine geçmiş ender mimari ofislerden biri diye bakıyorum. Enteresan bir çekiciliği var Zafer'in ve İglo'nun. Esen keza öyle... Bir kere hem mesleki hem de sosyal olarak kendileriyle ve çevreleriyle barışık, tasarım sadeliğini kendi hayat tarzlarına ve çocuklarını yetiştiriş biçimlerine yansıtabilmiş ender insanlardan. Bu durum yapılan projelere, fikirlere ve çözüm üretimlerine de yansıdığı için Zafer Bey bir şekilde tevazu gösteriyor ama müşteri dediğimiz gruplar sadece yapılan projelere bakıp buraya gelmiyor. O sadeliği, süse püse gitmeden, gereksiz harcama yapmadan fonksiyonu sağlayabilme konusundaki çözümlerini hissediyorlar. İglo 45 kişilik bir ekip olsaydı yine aynı sadelikte gider miydi? Belki giderdi çünkü misyonu böyle bir şey. Ama belki de böyle olmazdı. Bunu zaman gösterecek sanırım.
İglo'da çalışmalarımız çok keyifli geçer. Zafer ve Esen'i 10 yılı aşkın süredir tanıyorum, ekiplerinde hiçbir zaman ne ekonomik anlamda ne de projelerde kavga dövüş, sinir stres görmedim. Burada Uzakdoğu felsefesinde olduğu gibi sakinlik ve huzur vardır. Bir nehrin akışı gibi sadece kendi mecrasında gider. Müthiş çözüm üreten, düşünen, çevreye saygılı, projelerle öne çıkıyorlar zaten.